στην άκρη του μυαλού

προσπαθώ την ομίχλη να διώξω,
ενα πρόσωπο γλυκό να φανερώσω,
είναι σκοτάδι και δεν εχω λάμψη,
είσαι μακριά,για να με πλησιάσεις,
οτι σκέφτεσαι,δεν το εχω νοιώσει,
οτι σκέφτηκα,με εχει σκοτώσει,
στην άκρη του μυαλού,μονάχα θλίψη,
όταν με βρείς,μην με αγγίξεις,
την λάμψη σου θα χάσεις,
ομίχλη θα σε σκεπάσει,
όνειρα θα μου αφήσεις,
μιζέρια θα σε γεμίσει...
ενας μάνος,που δεν υπάρχει....

Εμμανουήλ Μποτσακ.(κορ/σ).